Karanlıkta Tek Başına

                Hale sıkıntıyla oturduğu yerden kalktı, ağır adımlarla cama doğru yürüdü, başını cama yasladı.  Karnını okşadı usul usul. İçindeki minik hareketlenmeye başlamıştı son birkaç haftadır, hiç durmuyordu. Saate baktı gece yarısını çoktan geçmişti. Akrep ve yelkovanın tık tık sesleri geceyi bölüyordu. Gözü kulağı kapıdaydı, tam o anda kapı açıldı ve Taner gülerek Hale’nin yanına gelerek yanağına bir öpücük kondurdu. Taner’den gelen yoğun içkiyle karışık ter kokusu midesini bulandırmıştı. Öğürmemek için kendini zor tuttu. Taner’i elinin tersiyle iterek bağırmaya başladı.

-          Neredesin bu saate kadar. Saatin kaç olduğundan haberin var mı? Leş gibi içmişsin bir de. Şu haline bak ayakta zor duruyorsun. Sende hiç sorumluluk yok mu be adam yakında baba olacaksın. Ya bana bir şey olsa acilen hastaneye gitmemiz gerekse hiç düşünmüyorsun bunları.

Hale artık gözyaşlarına daha fazla engel olamıyordu. Çocukluğundan beri en sinir olduğu huyu buydu. Her an her şeye ağlayabilirdi. Sulu gözlü lakabının hakkını sonuna kadar veriyordu. İşte yine aynısı olmuştu. Tutamamıştı kendini daha konuşmaya başlamadan ağlamaya başlamıştı. Biraz daha güçlü olamıyorsun hemen koyuveriyorsun diye içten kızdı kendine.

-          Tamam, aşkım sakin ol merak etme şimdi ben buradayım. Hem sen iyisin hem de bebeğimiz iyi diyerek Hale’yi sakinleştirmeye çalıştı Taner. Ama Hale’nin sakinleşmeye niyeti yoktu. Freni patlamış kamyon gibi son hızla Taner’in üstüne geliyordu vereceği zararı düşünmeden

-          Her gece arkadaşlarınla geziyorsun, içiyorsun, öğlene kadar içiyorsun, doğru düzgün işin yok. Çocuğumuz doğunca ben de çalışamayacağım bir süre. Nasıl geçineceğimizi düşünüyorsun, bu çocuğa nasıl bakacağız. Sen daha kendine bakamıyorsun. Hale artık hıçkırmaya başlamıştı.

-          Sakin ol aşkım. Ahmet’in teklif ettiği yeni işi düşün.  Çok cazip bir iş, hem maaşı çok yüksek. Sen evet desen hemen gider yarın başlarım. O zaman tüm sorunlarımız çözülür inan bana.

-          Bunu düşünmüyor muyum sanıyorsun. Her gün düşünüyorum ama olmaz. Ahmet karanlık bir tip. Korkuyorum başına kötü bir şey gelmesinden, seni kandırmasından.  Doğru düzgün işler yapmıyor? Düzgün bir iş bulmak bu kadar mı zor?

-          Aşkım, bir tanısan Ahmet’i sen de seversin inan bana. Daha tanımadan yargılıyorsun, peşin hüküm veriyorsun. Biraz birlikte vakit geçirsek bence fikrin değişir. Ne dersin güzelim yarın yemeğe çağırayım mı? Birlikte otururuz işin detaylarını konuşuruz hem senin için rahatlamış olur. Hem bu işe çok ihtiyacımız var sen de biliyorsun.

Hale ağlamaktan cevap veremedi sadece kafasını sallamakla yetindi.

-          Ha şöyle aşkım benim. Senin sonunda bana güvenip evet diyeceğiniz biliyordum. Bak her şey çok güzel olacak inan bana. Bebeğimiz doğsun o zaman daha da mutlu olacağız söz.

Hale bu sözlere neden bir türlü inanmıyordu acaba? Her zamanki gibi yine son sözü Taner söylemişti ve o da tamam demişti. Söyleyecek daha çok sözü olmasına rağmen yine ağlamaktan hiçbirini söyleyememişti. Kendini biraz toparladıktan sonra;

-          Ahmet şimdi kim bilir nasıl güzel bir kızla gelir. Bir de benim şu halime bak, patlayacak davul gibiyim, her yerim şiş dedi.

-          Aman be güzelim takma kafana. Sen her halinle güzelsin diyerek sarıldı Taner.

Hale ağlamayı bırakmıştı Taner’e sarıldığında ama hala iç çekiyordu. Bir süre birbirlerinden ayrılmadan sarıldılar. Geriye dönüp o güne baktığında Hale çok pişman olacaktı yaptıklarından.